Στα Πλαίσια του 2ου Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου Αθήνας Αφιέρωμα στον αγαπημένο σκηνοθέτη μας Νίκο Νικολαίδη Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης 2 Ιουνίου 2012 Επιμέλεια Χρήστος Ν. Καρακάσης.LACRIMAE RERUM (1962)«Ξεκινώντας από τη μουσική, πλάστηκε μια ιστορία που μοιάζει με τη ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος γεννιέται, χαίρεται, πεθαίνει...Το Lacrimae Rerum ξεκινά από φωτογραφίες εξωτερικές σε νεκροταφείο καϊκιών όπου η άμμος δίνει την αίσθηση της υπόγειας ζωής σε αντίθεση με το «τελειωμένο» των σάπιων όγκων που φαντάζουν σαν σκελετοί.Ο σταυρός στην ακρογιαλιά συνδέεται άμεσα με το εσωτερικό της εκκλησίας που ακολουθεί την αίσθηση του φόβου, του θανάτου, της θρησκείας... και εδώ σταματά η μουσική του Γκρίηκ...Ακολουθούν νεκρά πλάνα εσωτερικού σπιτιού με τα αντικείμενα σε κατάσταση χαμού και εγκαταλείψεως. Ύστερα, σε μουσική Σούμπερτ, τα αντικείμενα σβήνουν έως ότου η φωτογραφία φθάνει σε μια τέλεια παύση.
Και τώρα αρχίζει ο χορός. Το ξύπνημα, η έξαρσις που θα καταλήξει μοιραία στο θάνατο. Και στην εκμηδένιση. Η κίνησις της μηχανής είναι ελεύθερη προς το κυκλικό σε μουσική Σαιν-Σανς. O θάνατος και η ανυπαρξία έρχονται μέσα σε κάθετες και διαγώνιες γραμμές ενώ η φωτογραφία γίνεται συγκεχυμένη.Η κούκλα σπάει συμβολίζοντας τον θάνατο με την έντονη ασπράδα του προσώπου της και ο χρόνος σταματά στο ρολόι. Το κερί συμβολίζει την αιώνια ανάμνηση και τα τρία σύμβολα ενώνονται στο τελευταίο πλάνο.»«Η ταινία είναι ένα βιντεοκλίπ πάνω στην ημιτελή του Σούμπερτ».
O ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ (2002)Ο Άνδρας, κάπου γύρω στα 40 του, μόνος, παρέα με τσιγάρα, μπύρες, χάπια και τον Μπελαφόντε, το καναρίνι του. Χωρίς παρόν, χωρίς μέλλον αλλά με παρελθόν. Με πειραγμένη υγεία και θολό μυαλό από μια σκάρτη ζωή και αρκετούς μπάτσους που δεν γουστάρουν τη φάτσα του. Α! ναι, και τις εμμονές του στην Αποκάλυψη του Ιωάννη… Ο Άνδρας περιπλανιέται στα σοκάκια της πόλης, ανάμεσα στις γυναίκες της ζωής του, εφήμερες σχέσεις, σκοτεινές νύχτες, παρακμιακά μπαρ και στριπτιζάδικα, βρώμικες ιστορίες, άγρια θηλυκά και μικρές ελπίδες. Δουλεύει, όταν θέλει ή έχει ανάγκη, στο γραφείο του Χοντρού, ντετέκτιβ του υπόκοσμου. Κλέβει, όταν θέλει ή έχει ανάγκη, από τυχαίους γνωστούς-άγνωστους που μπαίνουν στη ζωή του. Συναντά τον 19χρονο Μικρό –στο σπίτι της παλιάς ερωμένης που αγαπάει ακόμα– και βρίσκει σ’ αυτόν τον σύντροφό του: ακολουθεί στην περιπέτεια χωρίς να ρωτάει πολλά… Στο δρόμο τους μπλέκονται γκόμενες, λεφτά, εχθροί, ναρκωτικά, κάμερες, κυνηγητά και φόνοι. Οι νύχτες γίνονται επικίνδυνες και οι μέρες περίεργες. Οι δυο τους και τρεις γυναίκες –η Έλσα, το Βατόμουρο και η Μαυρούκα, κάθε μία γι’ άλλο λόγο μαζί τους– αποφασίζουν να τα πιάσουν χοντρά και να την κάνουν. Από το μπαρ ELDORADO στο εξωτικό νησί. Χωρίς να προδώσουν την αθωότητα της παρακμής τους και τις σταγόνες της αγάπης τους. Η περιπέτεια από αστεία γίνεται σοβαρή και το ταξίδι στον Παράδεισο ή στην Κόλαση, χειροπιαστό –ανάλογα ποιός θ’ αντέξει…
O ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ (2002)
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης
Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, ΕΚΚ, ΕΤ
Ηθοποιοί: Γιάννης Αγγελάκας, Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom), Τζένη Κιτσέλη, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Ιωάννα Παππά, Louise Attah Lumi Savva, Ιωάννα Παππά, Μελίσσα Στοΐλη, Μάρω Μαύρη, Τάκης Τσαγκάρης, Νότης Πιτσιλός, Γρηγόρης Ποιμενίδης, Δημήτρης Κατσιμάνης, Γιώργος Χουλιάρας, Θέμης Κατζ, Στέφανος Λαζαρινός, Χρήστος Χουλιάρας, Michele Valley Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας Διεύθυνση Φωτογραφίας: Κωστής Γκίκας Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Οργάνωση Παραγωγής: Βλάσης Σταθούλιας
Διεύθυνση Παραγωγής: Νίκος Νικολέττος
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Φορμά: 16:9 Αθήνα, 2002